Mijn opinie

 

1. Opiniestuk: 'Laat scholen met rust, leg vrijheid bestuur aan banden'

2. Column: 'Onderwijsinspectie ziet geen risico's'

 

Let op: hier vind je mijn eigen opiniestukken. De opiniestukken van andere mensen over de schorsingen, het ontslag en de rechtszaken in relatie tot het boek 'Wanneer krijgen we weer les?' vind je HIER

 

 

1. Opiniestuk - gepubliceerd op eigen website d.d. 2-10-2022 / gepubliceerd (iets ingekort!) in De Gelderlander d.d. 29-9-2022 

 

Laat scholen met rust, leg vrijheid bestuur aan banden

 

Het gaat slecht met het Nederlandse onderwijs. Er zijn tientallen problemen die schreeuwen om een oplossing, zoals het huidige lerarentekort en de veel te hoge werkdruk. Veel onderwijsbestuurders wassen hun handen in onschuld, gehoord en gelezen hun reacties op de huidige crisis. Dat is niet terecht.    

 

BASISVAARDIGHEDEN

De prestaties op het gebied van lezen, schrijven en rekenen kelderen al jaren. Een kwart van de 15-jarige leerlingen is laaggeletterd, zo blijkt uit onderzoek. Een resultaat om je kapot voor te schamen als hoogontwikkeld land! Onlangs presenteerde Dennis Wiersma het Masterplan basisvaardigheden, dat scholen moet bewegen de basis op orde te brengen. De voorzitters van de sectorraden (die schoolbesturen vertegenwoordigen) voelen de hete adem van de onderwijsminister in hun nek en laten geen mogelijkheid onbenut om over hem te klagen. Deze bestuurders vergeten dat hij doet wat zij hebben nagelaten: actief ingrijpen als de situatie daarom vraagt.  

 

VERNIEUWINGSDRIFT

Schoolbestuurders vernieuwen zich suf, maar een vernieuwing is niet altijd een verbetering. We zijn weliswaar een hoop hippe schoolgebouwen rijker, maar de prestaties op de basisvaardigheden zijn zwaar onder de maat. En dat is verklaarbaar, want een groeiend aantal scholen voert ongefundeerde vernieuwingen in. Zo worden degelijke lessen in lokalen steeds vaker verruild voor het zelfstandig werken op leerpleinen, zonder dat dit bewezen effectief is. Daar mogen leerlingen (vaak met tientallen tegelijk!) op hun eigen manier aan de slag met zelfgekozen doelen, geholpen door coaches. Ik maak me grote zorgen over dit soort gepersonaliseerde trajecten, waar pedagogisch-didactische verwaarlozing voortdurend op de loer ligt. Schoolbestuurders zijn daar verantwoordelijk voor: zij behoren erop toe te zien dat de onderwijskwaliteit binnen hun school op orde is. Gelukkig zijn er ook scholen die wél goed onderwijs verzorgen, maar er zijn op dit moment té veel schoolbestuurders die hun leerlingen onderwerpen aan vage onderwijsexperimenten.

 

ONRUST

Ook schooloverstijgend blijft de vernieuwingsmolen op volle toeren draaien. De sectorraden lanceren het ene plan na het andere, terwijl het onderwijs juist gebaat is bij rust. Zo is er op dit moment een flinke lobby gaande voor een meerjarige brugperiode (middenschool 2.0), zogenaamd om de kansenongelijkheid te bestrijden. Zo’n stelselwijziging brengt gigantisch veel werk met zich mee, terwijl leraren nu heel andere dingen aan hun hoofd hebben. Waarom zijn veel onderwijsbestuurders dan tóch voorstander van zo’n ingrijpende wijziging? Welke belangen dienen zij? In ieder geval niet die van de leraren. En van leerlingen al helemaal niet. Zij kunnen wel wat meer duidelijkheid, structuur en regelmaat op school gebruiken! Bovendien: kansenongelijkheid bestrijd je niet door een stelselwijziging, maar door kwalitatief goed onderwijs en verbetering van de doorstromingsmogelijkheden.

 

WERKDRUK

Door de hoge werkdruk is fulltime werken voor veel leraren niet haalbaar. Parttime werken gebeurt vaak uit zelfbehoud, omdat je als fulltimer al snel zes dagen per week met schoolwerk bezig bent. Op veel scholen krijgen leraren namelijk te weinig tijd voor alle taken die ze hebben, waardoor flink wat onbetaalde arbeid wordt verricht. Daarnaast zijn de klassen vaak te groot, wat het lesgeven zwaarder maakt, ook vanwege het aantal leerlingen dat extra zorg en begeleiding nodig heeft. 

 

LERARENTEKORT

Doordat er op veel scholen zo slecht voor leraren wordt gezorgd, hebben we nu een groot lerarentekort. Er zijn nogal wat leraren de scholen uit uitgejaagd. Niet alleen vanwege de hoge werkdruk, maar ook omdat ze maar geen vaste aanstelling kregen. Deze leraren hebben het onderwijs de rug toegekeerd of werken nu bij een commercieel bijles- of adviesbureau. Daarnaast zitten flink wat leraren in een te lage schaal, omdat een hogere salarisschaal hen wordt onthouden. Deze leraren lopen al snel een paar honderd euro per maand mis, terwijl ze precies hetzelfde werk doen als hun collega’s die wél hoger zijn ingeschaald. Deze ongelijkheid is een slechte zaak. Hoe je wordt ingeschaald, mag geen toevalstreffer zijn!       

 

ZELFREFLECTIE

Het barst van de problemen in het onderwijs, waarvan ik er slechts een paar heb genoemd. Om erger te voorkomen, moet de vrijheid van schoolbesturen flink aan banden worden gelegd, evenals de veel te grote macht van de sectorraden. Centrale sturing vanuit Den Haag is hard nodig om het tij te keren. Het verbeteren van de positie van leraren trouwens ook: zij zijn de professionals! Daarnaast moet de financiering van scholen op de schop. Nu ontvangen schoolbesturen één bedrag voor het geven van goed onderwijs (de lumpsum), zonder dat zaken geoormerkt zijn. De vraag is dat geld wel zo doelmatig wordt besteed. Daar moet veel meer controle op komen!

 

Ten slotte raad ik onderwijsbestuurders aan om aan zelfreflectie te doen, in plaats van met een beschuldigende vinger naar anderen te wijzen. Ze doen er goed aan om het voorbeeld van minister Wiersma te volgen, die leraren serieus neemt en actief met hen in gesprek gaat. Doen ze dat niet, dan wordt de kloof tussen onderwijsbestuurders en leraren onoverbrugbaar.

 

 

 

2. Column - gepubliceerd op eigen website d.d. 25-6-2021 (laatste update: 28-6-2021)

 

Inspectierapport van 18 zinnen over het ROC van de beschreven opleiding in ‘Wanneer krijgen we weer les?’

 

Onderwijsinspectie ziet geen risico’s

 

Het langverwachte inspectierapport van het ROC dat is beschreven in het boek ‘Wanneer krijgen we weer les?’ is gepubliceerd op de website van de Inspectie van het Onderwijs. Het rapport bestaat welgeteld uit 18 zinnen!

 

In coronatijd loopt alles anders, ook de onderzoeken van de Onderwijsinspectie. Dat wil niet zeggen dat er niet op de kwaliteit van het onderwijs en de examens wordt gecontroleerd. ‘De inspectie blijft haar rol vervullen bij (ernstige) risico’s en signalen,’ zo valt te lezen op de website van de Onderwijsinspectie. ‘De inspectie kijkt jaarlijks of er bij onderwijsinstellingen risico’s zijn in de kwaliteit van het onderwijs en op het gebied van het financieel beheer.’ Daarnaast worden mbo-instellingen eens per vier jaar grondig onderzocht op het niveau van het bestuur en op het niveau van opleidingen. Voor dit vierjaarlijkse onderzoek wordt op de website beschreven hoe dat tot augustus 2021 plaatsvindt. De inspectie maakt een inschatting van de risico’s. Zijn er risico’s, dan volgt onderzoek ter plaatse.

 

Het boek ‘Wanneer krijgen we weer les?’ barst van de risico’s m.b.t. de pedagogische opleiding van het ROC. Wie het boek heeft gelezen, weet dat. De inspectie is kennelijk niet van dit boek op de hoogte of wil dat niet zijn. Dit verschijnsel noemt men ook wel: de kop in het zand steken. Pedagogisch-didactische verwaarlozing, ongemotiveerde studenten, een flink aantal afhakers, veel studenten die ernstige studievertraging oplopen… Na het lezen van het boek is het voor het gros van de lezers wel duidelijk: daar moet de Onderwijsinspectie onmiddellijk naartoe! Al was het alleen maar vanwege het feit dat in juli 2019 aan geen van de 15 studenten op niveau 3 een diploma uitgereikt kon worden (zie blz. 191 van het boek). Hoe ernstig moet de situatie zijn voordat er wordt ingegrepen?

 

En hoe zit het met alle signalen die de inspectie inmiddels heeft ontvangen over deze opleiding? Want die zijn er; al in 2019 hebben verschillende studenten zich over de situatie beklaagd bij de Onderwijsinspectie. En wat te denken van de vele klaagzangen van studenten (en hun ouders) op sociale media over deze opleiding? Ik heb er al tientallen voorbij zien komen! En wat dacht je van de resultaten van de JOB-monitor, waarbij de tevredenheid van studenten wordt gemeten? De resultaten van de pedagogische opleiding waren bepaald niet om over naar huis te schrijven, evenals de resultaten van het eigen onderzoek van het ROC, met verwijzing naar H. 33 van het boek.

 

De inspectie kiest er echter voor om de andere kant op te kijken, het bestuur van het ROC in bescherming te nemen, maar daarmee de studenten keihard te laten vallen. ‘Op basis van onze bevindingen, de risicoanalyse en verificatiegesprekken concluderen wij dat wij geen aanleiding hebben om ons vorige oordeel aan te passen,’ aldus de inspectie in het 18 zinnen tellend rapport, waarbij wordt teruggegrepen op het oordeel van 2016. Pas in de nieuwe toezichtscyclus (2021-2025) wordt het ROC weer onder de loep genomen. Wat een blamage!  

 

Ondertussen zijn de problemen nog helemaal niet opgelost op het betreffende ROC. Dat hoor ik niet alleen van oud-collega’s, maar ook van studenten. Zij plaatsen nog steeds alarmerende berichten op sociale media. En een paar maanden terug werd ik nog persoonlijk benaderd door studenten van de pedagogische opleiding van het betreffende ROC. Ze wilden me steunen bij mijn juridische strijd, hoe lief is dat! Maar ze gaven ook aan het heel zwaar te hebben en in tijdnood te zitten. ‘We zijn moe, vinden het moeilijk en we krijgen nauwelijks uitleg,’ schreven de studenten me. En ze sloten de e-mail af met: ‘Niks is wat het allemaal lijkt.’

 

Tsja… Arme studenten, ik heb met ze te doen! Door het schrijven van het boek hoopte ik onder andere de situatie voor de studenten te veranderen, maar dat kan ik niet alleen. De Onderwijsinspectie speelt hierbij een belangrijke rol, maar dan moeten ze die rol wél pakken. En dat doen ze niet, ondanks de vele signalen die er zijn. Helaas zijn studenten daar de dupe van. En hun ouders, gelezen een aantal berichten op sociale media. Slaap zacht, inspecteurs. Jullie moeten je schamen!

 

De opiniestukken van andere mensen over de schorsingen, het ontslag en de rechtszaken in relatie tot het boek 'Wanneer krijgen we weer les?' vind je HIER. 

 

Terug naar de startpagina: HOME   

 

Deze website is gearchiveerd door de KB, nationale bibliotheek